VEDA DEĞİLDİ BU SEVDAYA MERHABA

Peygamber çiçekleri örtüldü üzerlerine
Bir yorgan gibi sardı ümit bedenlerini
Kara bir ayazın içinde
Yoldaş olan canlarla
Yüzleşmeden önce ölümle
Kim bilir ne umutlar ekmiştiniz
Gittiğiniz memleketlere



Üşüyordunuz
Kar ısıtmadı değil mi?
Yüreğinizdeki ülküyü
Bozkırlar yeşermiş gözlerinizle
At toynaklarının izlerinde..
Gülümseyen tılsımlar kaldı
Kısrakların üzerinde
Bembeyaz düşlerin hepsi
Bir papatyada ki masum gülüşle
Boynu bükük kaldı



Zamansız gittin! !
Toprak ağlar oldu gözyaşlarımızla
Sustu tüm cümleler sustu ülküler bozkırlarda.
Bir alperen şehit düştü
Davasıyla koca Keşin karlı sofrasında
Yürekler siper olmuştu dualarla üşüyen canlara…



Son uykunuzdu rüyadaki özlemleriniz
Umut bekleyen acı tebessümle
Sevdaya dayanan sirtlar
Kar kokusunda Ölümle burun buruna
Yüreğinizdeki hasret
yolcu kaldı vuslata



Beklediniz… Beklediniz
Zaman dondu hayatın parmak ucunda
Gece oldu yıldızlar ağladı
Göğün süslüyle gözyaşlarınıza
Yalnızlığın içinde
Sığındığınız ilahi bir sesle
Ateşten damlalar düştü
Tek tek içinizdeki özlemlere



Ayak ucunuzdan çekildi
Beton duvarların küf kokusu.
Bir şilte olmuştu umutlu dularımız
Bir ay düşmüştü hilalin içine
Bir yıldız uğruna nefesler kesilmişti
Karlı keş'in kininde



Umut diyerek beklerken
Dularla tefekkür ettiniz
Diliniz güçlükle yardım dilerken
Yüreğinizin atışı hakkın zikirinde
Soğuk betonlarda üşürken
Dularımız semalara yükseldi bir şiirle



Üşüyorum diyen mısralar
Yaşama son veda olarak kaldı.
Merhaba dedin ölüm’le merhaba
Aldın çayaklardan akan yaşlı gözleri yanına
Bir umut daha vuruldu
Soğuğun şahdamarıyla..



Veda değil di
Bir merhabaydı
inançlı gönüllerin cağrısına
Bunun adı sevda
Bir merhabaydı bu
Ebedi yaşama
Ayın gölgesinde
Bir hilal uğruna
Nice canlar daha edilir feda



Güle güle nöbeti bitmiş asker
Yamarız gönlümüzü yüreğimizde ki ülkümüzle
Durmak dinmek yok
Özgür oluncaya kadar zincirler
Biz devam ederiz
Sevdamıza kekiklerin kokusunda
Güle güle desek te
Kavurga konmuş dudaklarmızda
Özlemlerimizle
Üşümeyiz artık çöl sıcaklarında



Veda degildi bu veda
Bir Merhabaydı sevdaya
Umut çeken sancılı yolculukta.
Buz gibi betonlarda üşüyor
Toprak kıskanıpta yigidini koynuna alınca



Tülay Akçakoyunlu